Υγιεινή ζωή, ασπίδα και για το ήπαρ
Το συχνότερο αίτιο ηπατοπάθειας το 2020 στην Ελλάδα θα αποτελεί η μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD). Μια νόσος που κάνει θραύση στον αναπτυγμένο κόσμο και χαρακτηρίζεται από εναπόθεση λίπους στα ηπατοκύτταρα.
Τη δυσοίωνη αυτή πρόβλεψη κάνει ο Ευάγγελος Ακριβιάδης, καθηγητής Παθολογίας και Γαστρεντερολογίας στο ΑΠΘ. Με την ερευνητική ομάδα του, αποτελούμενη από τον Ε. Χολόγκιτα, λέκτορα, τον Λαυρέντη Παπαλαυρέντιο και τον Ιωάννη Γουλή, επίκουρο καθηγητή στο ΑΠΘ, παρακολούθησαν μεγάλο αριθμό ασθενών στην Δ' Παθολογική Κλινική του «Ιπποκράτειου» Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, η οποία έχει μακρά παράδοση στην αντιμετώπιση νοσημάτων του ήπατος.
Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι η βιταμίνη D πιθανόν να δρα προστατευτικά έναντι της ανάπτυξης της λιπώδους νόσου του ήπατος και της στεατοηπατίτιδας. Η ισορροπημένη και υγιεινή δίαιτα, με περιορισμό των υδατανθράκων και των πολυακόρεστων λιπών και με την προσθήκη τροφών, όπως χόρτα, φρούτα, λαχανικά και ψάρια με Ω3-λιπαρά, μπορεί να βοηθήσει στον καλύτερο έλεγχο και την αντιμετώπιση των συνυπαρχόντων νοσημάτων.
Δίαιτα-άσκηση
Γι' αυτόν το λόγο, η μείωση του σωματικού βάρους με τη βοήθεια διατροφολόγου επιβάλλεται, καθώς και η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας με μέτρια αερόβια άσκηση 30 λεπτών, 3-5 φορές την εβδομάδα. Περιπτώσεις ασθενών με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΒΜΙ) μεγαλύτερο του 35, οι οποίοι δεν μπορούν να χάσουν βάρος, πρέπει να εκτιμηθούν για την πιθανότητα υποβολής τους σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση.
Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος είναι χρόνιο νόσημα, το οποίο, όταν συνυπάρχει με φλεγμονή και ίνωση στο συκώτι, ονομάζεται μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (NASH). Στην περίπτωση αυτή, το ήπαρ του ασθενούς υφίσταται τις ίδιες βλάβες που υφίσταται το ήπαρ των αλκοολικών, αν και η κατανάλωση αλκοόλ από τους ασθενείς αυτούς είναι μικρή ή ανύπαρκτη. Αν και τα ακριβή αίτια που προκαλούν τη στεατοηπατίτιδα παραμένουν άγνωστα, έχει επισημανθεί ότι πρόκειται συνήθως για ασθενείς που χαρακτηρίζονται από αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης. Γι' αυτό και συνήθως είναι υπέρβαροι (έως και το 70%,) έχουν σακχαρώδη διαβήτη (έως και το 75%) και ενδεχομένως υπερλιπιδαιμία (έως και το 80%).
Χαρακτηριστικά
Η ασθένεια είναι αρκετά ύπουλη, καθώς τα 2/3 των περιπτώσεων υφίστανται συνήθως χωρίς συμπτώματα, ενώ στο υπόλοιπο 1/3 οι ασθενείς μπορεί να αναφέρουν μη ειδικά συμπτώματα, όπως αδυναμία, καταβολή και δυσφορία στο άνω δεξιό τμήμα της κοιλιάς. Η διάγνωση της νόσου γίνεται συνήθως τυχαία, όταν σε κάποιον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώνεται μικρή ή μέτρια αύξηση των αμινοτρανσφερασών (ALT και AST), δηλαδή των ενζύμων που σχετίζονται με τη λειτουργία του ήπατος, ή όταν σε υπερηχογράφημα άνω κοιλίας διαπιστώνεται «λιπώδης διήθηση του ήπατος».
Οι ασθενείς με στεατοηπατίτιδα έχουν συνήθως αυξημένα λιπίδια (χοληστερίνη και ενδεχομένως τριγλυκερίδια) και πιθανόν αυξημένες τιμές σακχάρου αίματος. Για την τελική διάγνωση, πρέπει να αποκλειστούν τα υπόλοιπα αίτια χρόνιας ηπατοπάθειας, όπως η χρόνια ηπατίτιδα Β ή C, η λήψη φαρμάκων κ.λπ. Η τεκμηρίωση, αλλά και η εκτίμηση της βαρύτητας της κατάστασης γίνεται με βιοψία του ήπατος. Η στεατοηπατίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε κίρρωση και ηπατοκυτταρικό καρκίνο.
Προς το παρόν δεν υπάρχει ειδική θεραπεία. Φάρμακα με αντιοξειδωτικές ιδιότητες, όπως η βιταμίνη Ε, έχουν δώσει ενθαρρυντικά αποτελέσματα, χωρίς όμως οριστικά συμπεράσματα σχετικά με την ασφάλεια από τη μακροχρόνια χορήγηση. Οι ασθενείς με στεατοηπατίτιδα χάνουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή τους από καρδιοαγγειακά επεισόδια, λόγω συνυπαρχόντων νοσημάτων, όπως παχυσαρκία, σακχαρώδης διαβήτης, υπερλιπιδαιμία και αρτηριακή υπέρταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου